Op woensdag 7 mei bent u vanaf 10.00 uur
weer van harte welkom
om gezellig koffie of thee te drinken
in de Meerbaak.

Ook van harte welkom bij het breihaakcafé, dat is ook iedere eerste woensdag van de maand.
Er wordt gebreid, gehaakt of genaaid voor de stichting ‘Hoop voor Albanië”.
Alleen een kijkje nemen mag ook hoor, mét koffie of thee!

Johannes 20:1-18
Kerntekst: ‘Jezus zei tegen haar: Maria! Ze draaide zich om en zei: Rabboeni!’ Johannes 20:16
Kernwoorden: tranen, vreugde, omkeer

Paasmorgen. Het licht breekt door. Alles wordt nieuw.
De dood overwonnen, een nieuwe toekomst breekt open, door onze tranen heen.
We volgen Maria in haar weg van rouw en gemis naar de overweldigende ontmoeting met Jezus, haar levende Heer. Een explosie van vreugde!

Schikking
Het kruis staat rechtop in een bloeiende lentetuin vol met witte bloemen. Tuin van licht, tuin van vreugde.

Johannes 18:1–19:42
Kerntekst: ‘Ik ben het. Als jullie Mij zoeken, laat deze mensen dan gaan’, Johannes 18:8
Kernwoorden: overgave, roeping, redding

We lezen over hoe Jezus gevangengenomen wordt.
In Johannes gaat dat op een bijzondere manier, waarbij duidelijk wordt wie Jezus is: geen machteloos slachtoffer maar Koning.
Zo begint ook de Passie van Johannes: ‘Herr, unser Herrscher, Heer onze heerser, uw roem is over heel de aarde, toon ons door uw lijden dat U, de ware Zoon van God, ook in grote nederigheid verheerlijkt wordt.’
Jezus is hier een Koning die zijn leerlingen voor de dood behoedt, die redding brengt.
Dat maakt de vrijdag ’goed’: er gebeurt hier meer dan wat voor ogen is. God houdt deze wereld vast aan een kruis – en langs de weg van het kruis wordt alles uiteindelijk nieuw.

Schikking
Het kruis ligt op de stenen. Een liggend kruis zodat we het goed kunnen zien en ons hoofd moeten buigen. Tussen de stenen bloeien de rode anjers die het lijden symboliseren. Rood, de kleur van pijn en verdriet.

Johannes 13:1-15 / Johannes 14:15-31
Kerntekst: ‘Jezus, die wist dat de Vader Hem alle macht gegeven had … stond op … begon de voeten van zijn leerlingen te wassen’, Johannes 13
Kernwoorden: dienen, overvloed, water, handdoek
In veel gemeenten wordt nu avondmaal gevierd, in een dankbaar gedenken hoe Jezus in deze nacht voor zijn dood Pesach vierde met zijn leerlingen. Brood en wijn.
We lezen over de voetwassing: water, een handdoek. Jezus die voorgaat in dienen. Niet vanuit een slaafse houding, maar wetende dat Hem alle macht gegeven was. Dienen vanuit kracht, vanuit overvloed.
De lezing uit Johannes 14 bestaat uit de woorden die Jezus sprak tijdens dat laatste avondmaal, die bijzondere Pesachviering. Dan gaat het over liefhebben. En over de Trooster die komen zal, de heilige Geest. Zo zal Jezus aanwezig zijn onder ons. Beide lezingen laten een grote intimiteit zien tussen Jezus en zijn leerlingen. Hij geeft zichzelf en leert hun de liefde. Langs die weg worden zij nieuwe mensen.

Schikking
In een grote glazen schaal staat het kruis in het midden, in water dat schoon wast, water dat leven geeft. In het water drijven madeliefjes, bloemen die de eenvoud symboliseren. Langs het kruis klimt een witte klimplant naar boven, kamerjasmijn, symbool van liefde en vreugde met een heerlijke geur.

De diaconale collecte op donderdagavond 17 april is bestemd voor Colombia.
Je zult als kind maar opgroeien in een onveilige wijk met veel geweld en criminaliteit, zoals drugshandel.
In onze grote steden hebben we ook achterstandswijken waar kinderen extra aandacht nodig hebben, maar in Colombia is dat nog veel erger. Veel kinderen staan er alleen voor, omdat hun ouders heel hard moeten werken om de eindjes aan elkaar te knopen.

In de hoofdstad Bogotá biedt de christelijke organisatie FPT aan de kinderen een soort veilige haven. Het zijn kinderen die vaak voor of na schooltijd voor geld op de markt werken of vuilnis sorteren. Het centrum biedt hen praktische trainingen: werken in een moestuin, prachtige producten van papier maken, of zelfs een koksopleiding. Maar het belangrijkste blijft toch, dat ze náást deze kinderen gaan staan en hen langdurig
ondersteunen. Dat is precies het verschil wat maakt dat deze kinderen ineens van kansarm tot kansrijk worden. Zoiets gun je ieder kind.

Daarom collecteren we op 17 april voor dit werk. Tijdens de dienst kunt u contant geven in het houten diaconiekistje bij de glazendeur of u geeft via de Scipio app. U kunt uw bijdrage ook overmaken naar de bankrekening van de diaconie (NL51 RABO 0370 4025 61).
Dank u wel.

Lucas 22:1-23, 56
Kerntekst: ‘Dit is mijn lichaam’ / ‘Dit is het nieuwe verbond, dat door mijn bloed gesloten wordt’, Lucas 22:19, 20
Kernwoorden: brood, wijn, deelgenoot

Het laatste avondmaal, de Pesachmaaltijd waarin Jezus een nieuwe betekenis geeft aan brood en wijn: mijn lichaam, mijn bloed, Ik geef mezelf aan jullie. Intussen is Judas al bezig Hem te verraden en lezen we in vers 56 dat Petrus wordt aangesproken: jij hoort bij Hem! Maar Petrus zal het ontkennen, tot drie keer toe. Jezus geeft zichzelf tot het uiterste. De leerlingen laten het afweten.
Dat hoort ook bij de voorbereiding op het paasfeest: we kijken in de spiegel, we komen tekort. We zijn niet de ideale mensen die we willen zijn. Intussen danken we aan dit bijzondere Pesach de maaltijd van de Heer, dat wellicht ook op deze zondag wordt gevierd. God blijft trouw aan ons. We krijgen telkens weer een nieuwe kans. Als nieuw!

Schikking
Op deze palmzondag staat Pesach centraal, de maaltijd van de Heer die wij vieren met brood (aren) en wijn (druiven). Verse palmtakjes staan aan de voet van het kruis als verwijzing naar de toekomst die komen gaat.

Lucas 20:9-19
Kerntekst: ‘De steen die de bouwlieden afkeurden is de hoeksteen geworden’,
Lucas 20:17 (citaat uit Psalm 118)
Kernwoorden: struikelen, hoeksteen, oordeel
En weer vertelt Jezus een gelijkenis aan de menigte.
Over een wijnbouwer die op reis gaat en de wijngaard verpacht. Over pachters, die de opbrengst voor zichzelf houden en de knechten mishandelen.Uiteindelijk doden ze de zoon, de erfgenaam. Wat zal de eigenaar doen? De wijnbouwers doden en de wijngaard aan iemand anders geven?
‘Dat nooit’, roepen de mensen die kennelijk meteen begrijpen waar het over gaat: God die zijn volk loslaat.
Het is kennelijk niet simpel of vanzelfsprekend om je toe te vertrouwen aan Jezus als de Zoon. Het is een struikelsteen. De farizeeën en schriftgeleerden snappen het onmiddellijk en willen Jezus grijpen (en dus precies doen wat de gelijkenis vertelt). Maar het is nog niet zover …
Dit verhaal zet de mensheid niet in een mooi licht. We willen ons kennelijk niet laten storen door God. Denk ook aan het verhaal van Dostojevski, over de grootinquisiteur die tegen Jezus zegt: ‘Waarom komt u ons storen, we hebben het allemaal op orde …’
God heeft recht op ons. Alles wat we zijn, hebben en kunnen, hebben we aan Hem te danken. Geven we Hem waar Hij recht op heeft? Alleen zó wordt ons leven nieuw.

Schikking
De hoeksteen, de rots die het fundament kan zijn, staat centraal in de schikking. Het kruis staat rechtop en de stenen, de hoekstenen, eromheen. Tussen de stenen staat een vaas met daarin een bloeiende tak als verwijzing naar een nieuw leven.

Op dinsdag 8 april is er een avondoverdenking in Lelypark,
en op donderdag 10 april in ‘De Kroon’.
Aanvang: 18.30 uur

In beide diensten is ds. W. Lammers de voorganger.

Lucas 5:11-32
Kerntekst ‘Wij kunnen toch alleen maar feestvieren en blij zijn?’ Lucas 15:32
Kernwoorden: feest, verloren en gevonden, uitnodiging
De gelijkenis van de verloren zoon staat in een rijtje van drie: over honderd schapen, tien penningen en twee zonen. Het wordt steeds spannender.
Bij de schapen en de penningen wordt actief gezocht naar wat verloren is, bij de zoon niet. De zoon gaat, en de vader laat hem gaan.
Er is wel voorgesteld om deze gelijkenis ‘de gelijkenis van de wachtende vader’ te noemen. De vader wacht, actief, op de uitkijk, want hij ziet de zoon al van verre komen. Deze wordt met vreugde binnengehaald.
De oudste zoon, die niet blij is, blijft buitenstaan. Wie is hier nu precies verloren?
Jezus vertelt deze gelijkenissen aan de farizeeën en de schriftgeleerden die buiten mopperen als Jezus eet met tollenaars en zondaars.
Zij zijn als de oudste zoon die buitenstaat, maar net zo goed als de jongste die van harte welkom is bij de vader. We weten de afloop niet.
De uitnodiging is er wel: kom, vier feest, wees blij: je broer is ‘als nieuw’!

Schikking
Het kruis is weer iets hoger op de aardbol komen te liggen. Rond de aardbol staan vergeet-mij-nietjes: om de zoon die wegging niet te vergeten en ook de zoon die thuisbleef niet.
Aan de horizontale tak van het kruis is een slinger van judaspenning en wol gehangen, als teken van vreugde over dat wat gevonden is bij de schapen en bij het geld.